lunes, 2 de enero de 2017

A muerte de l'heroi

Vinyeta de Magneto vol 3, #1,
por Gabriel Hdez Walta
D'antes mas, os herois yeran dreitos, con prencipios, valors, tractamientos impecables, representants de tot lo bueno que pueda tener a humanidat y eixemplo pa todas y totz. En bell momento, se les querió dar una mica de humanidat de verdat, y fer-lis tener defectos, pasions, errors, ... Os herois perfectos y as historias moralistas se fueron quedando demodé, y prencipioron a petar-lo os antiheoris. Matar a l'enemigo yera un tabú, y prencipioron a mirar enchaquias pa fer-lo sin escandalizar a una sociedat que encara no yera feita a os nuevos herois. A poquet a poquet, plegamos a l'heroi actual, un verdader boque sin atros prencipios que imposar a suya envista d'o mundo, y ixo quan en tien.

¿Como se pasa, en bella decada, de aplaudir a bondat y altruismo de Superman a fer-le "la ola" a un traficant asesino como Pablo Escobar? Prou que sí, Pablo Escobar, y en cheneral totz os personaches "reals", ye muito mas intresant que o ixauto de Superman. Nos trobamos con todas as feblezas y dubdas nuestras reflexadas en ixe personache. Os nuestros impulsos y instintos mas primarios tamién fan parte d'Escobar. Ye mas "como nusatras".

Mesmo quan as motivacions son altruistas u moralment acceptables por a sociedat, os metodos emplegaus trescuzan todas as mugas eticas chustificando os medios pa la fin. Eixemplos claros podrían estar o Coronel Carrillo de Narcos u Jack Bauer de 24. Totz dos torturadors y asesinos por un teorico bien social, y aplaudius por muitas d'as espectadoras.

Tot isto me planteya qualques problemas. Ye bien, y soi o primer que l'encanta, que bi haiga personaches reals, que as suyas historias se recuenten, que podamos entender as motivacions d'os personaches ficticios pa fer lo que fan. Pero ¿son herois? ¿Son un eixemplo a seguir? ¿A manera que se cuenta a historia ye l'adequada? Ye normal empatizar con o pobre Heisenberg, de Breaking Bad, pero cal remerar que a la fin muerte en a mierda, y que a metat d'as cosas que fa son por puro egoismo y tienen consequencias fatals.

¿Ye o problema en a historia, u en os personaches? Cuento que no. O problema talment siga en que somos muit feitas a que o protagonista siga "o bueno". Empatizamos a escape con ella u ell. A suya verdat, ye "a verdat". A suya causa ye a nuestra. S'ha cambiau a manera de recontar historias, pero no a manera que las percibimos y interpretamos.

Una anecdota. De chovenón, bi habió dos cancions que causoron bell malentendiu entre a chent que compartiba vida con yo. Una yera "Balas blancas", de Barricada, que un conoixiu interpretó literalment. L'atra "Nos vimos en Berlín", de S.A., que atro conoixiu se quedó nomás con lo de "Judío cabrón" y creyó que yeran antisemitas. As dos cancions prebaban de transmitir precisament lo contrario. As dos son criticas contra o racismo y a limpieza etnica de l'estau d'Israel. Si antimás las contextualizas en os discos respectivos, y en a discografía, tanto de Barricada como de S.A. no i culle garra dubda. Manimenos, istas dos personas se quedoron con l'estribillo, con a lectura superficial, y no entendioron lo que se i deciba.

Me pienso que hue ye pasando una mica ixo. A mayoria d'a chent consume a ficción sin mica esprito critico. Se queda en o hooliganismo de emparar a lo prota y odiar a lo suyo antagonista y no piensa en lo que ye pasando en a historia. No sabe abstraer-se y pensar en a dureza d'as accions que i pasan y en as conseqüencias que tienen. U talment, a qui recuenta a historia, no li intresa recontar-lo, que tamién ye criticable.

Muitos herois d'agora "van a lo que van". No se miran que por o suyo propio intrés. L'altruísmo ye un desconoixiu. Fan lo que calga a qui calga pa aconseguir os suyos obchectivos. A suya sinceridat esdeviene crueldat, quan no son uns mentirosos compulsivos. Parte d'as suyas accions son moralment condenables en practicament todas as culturas humanas. Con ixos vimbres an que mirar-nos hemos de fer una sociedat que de vez que lis admira, condene ixas accions.

Siga an que siga lo problema, que ni lo sé, ni ye l'obchectivo d'iste post trobar-lo, me pienso que ya prencipia a sobrar antiherois y personaches realistas. Trobo a faltar l'heroi "bueno de tot". Ixe sin defectos, que t'amuestra o camin d'a virtut. Que nunca no arribarás a estar, pero que represienta tot lo que te faría goyo d'estar. Talment calga una mica mas ixa mena de personaches en una sociedat an que l'egoismo, l'agresividat u a crueldat son cada vegada mas comprendidas y an que as personas "virtuosas" son vistas como repelents, detestables, hipocritas u sospeitosas.

Me faria goyo de poder continar tenendo idolos que no tiengan os pietz de bardo. Eixemplos an que alufrar os mios ideyals. Conscient de que ye inalcanzable, pero seguro de saber qual ye o destino. Me faría goyo deixar de cabo ta quan ixe cinismo moderno y tornar t'os X-Men que no mataban, que se miraban de salvar a os inocents, que treballaban de conchunta y que creyeban en una sociedat en paz y libertat pa todas y totz. Sé que ye una ilusión, que ixo no existe, pero la ficción ye precisament pa ixo, ¿no?. Pa soniar con atras realidatz.


No hay comentarios: