lunes, 1 de agosto de 2016

Complicidat falica

"No ye estar masclista, ya sabes como son as mullers" me deciba ell, buscando la mia complicidat. Por o contexto, encara no sé si se referiba a irracionals, concieteras u talment tozolas. Igual me tiene. No buscaba la mia complicidat contra ixa metat d'a población por estar oprimiu por ellas. Ni sisquiá porque yo hese pasau por una situación pareixida a la que ell me yera recontando. Simplament lo feba porque os dos tenemos os mesmos chenitals y ixo se suposa que nos da unas valors y comportamientos que hemos de compartir y mesmo fer-ne argüello.
Como quasi totz os perchuicios, pa qui no'n ye feito, son de millor trobar si se fa con negros u chudeus. "No ye estar racista, pero ya sabes como son os negros". A que no te queda dubda, quieso lector masclista?

A complicidat falica ye qualcosa que, dende que prencipié a experimentar, me traye muitos problemas socials y personals. Siempre soi ixe tio raro que no se autosegrega por chenero en as fiesta d'o lugar. U que en as despedidas de soltero - fiesta que nunca no he entendiu - s'estima más una charanga y quatre bieras, que o "tradicionalismo y divertidismo capea - stripper - putas.

Pero antiparte d'eixemplos tant evidents, mesmo m'importunan más atras manifestacions d'ixe fenomeno. Creyer que me fa goyo os esportes, u que entiendo d'autos. U ixas cucadas de uello u cenyos quan pasa una mesacha beroya. Independientement de que a zagala me pareixca polida u no pas, o feito de que quiera compartir ixa opinión con a persona que tiengo a o canto, penderá d'o grau de confianza que tengamos, no pas d'os suyos atributos sexuals. No quiero que creyas, quiesto lector masclista, que por compartir chenitals tiengo la casa desordenada, u que me fan goyo los videochuegos violentos, u que tiengo una vida sexual insatisfactoria y que he de medicar a la mia parella quan se troba mal ta que podamos fer-lo. U que a imachen de dos tíos besando-se me faiga fastio y la de dos tías me meta a saber que berriondo. Cada vegada que das por supuestas todas ixas cosas, que buscas ixa complicidat falica, nomas trobarás a vergüenya de chenero que me fetz sentir tant a soben. No m'avergüenyo d'os mios chenitals u a mia sexualidat. M'avergüenyo d'a companyia de viache que a sociedat m'acumula y por ixe refuso as etiquetas y que me fiquen en ixe atro truixo, entre tantos que nos n'imposan.

O feminismo ye de mal aprender, como buena revolución que ye. Cal fer buenos esfuerzos mentals ta desaprender y reaprender tantas cosas que nos gravoron a fuego en l'esmo dende bien chiquetz. Totz ixos comportamientos que aprendemos de viyer-los terne que terne en o mundo que tenemos arredol sin aturar-nos a reflexionar-ie. Cal estar bien a la tisva y concarar-te con una sociedat que no se reconoixe masclista pero que en ye.

Pero, antiparte d'a luita por si mesma, o feminismo m'ha alportau tamién muitas solucions y satisfaccions en a mia vida cutiana. Una d'ellas, aprender a identificar, comprender y crebar ixa complicidat falica.

No hay comentarios: