lunes, 29 de febrero de 2016

Saber aibar-se

Lo que pasó fa bella semana(1) en Catalunya, pasará t’a historia por muitismas razons. D’a que charro hue cuento que no será una d’ellas, pues ye un fenomeno a saber que cutiano. Ye ixa deleria que tien muita chent por personalizar en un individuo una luita y por agarrapizar-se a un puesto como si no bi hese vida sin ell.


Ta yo, y ta muitas, Artur Mas estió qui metió en periglo o procés. Ya d’antes, conoixedors Junts pel sí d’o refús que causaba a suya persona, lo metioron no segundo ni tercer, sino quarto en a lista. En una negociación totz han de revlar. A CUP revló dende o primer minuto admitindo a posibilidat d’un president de CDC, siempre que no fuese Mas. CDC asperó dica o zaguer inte a revlar en un asunto tan personalista y poco important como qui sería president en una transición ent’a independencia.


Mas no yera, ye, ni será vital t’a independencia de Catalunya. A independencia se prencipió a construyir muito antes que no ell, que emparó ixa luita más obligau por as circunstancias y a presión popular que no atra cosa. A independencia contina construyindo-se agora, sin ell de president. Y plegará, quan plegue, probablement sin ell.


Nunca no he entendiu ixe encerrinamiento que tienen muitos en creyer-se indispensables en procesos, movimientos u organizacions más u menos amplas. A poco rato que pensemos se nos ne ocurre bell eixemplo más cerqueta d’as nuestras tierras. O movimiento en desfensa d’a lengua en ye eixemplo bien claro. As mesmas personas levan en as mesmas organizacions si fa u no fa, encapezando totz os procesos, con tot un equipache de historias, basemias, concaramientos, exitos y fracasos. Prou que d’aibar-se y permitir que sigan atras personas qui menen hipoteticos procesos de compleganza u de reconstrucción d’o movimiento, pareixe impensable hue. Pero habrá de plegar ixe relevo, u fosco futuro se le veye a la nuestra lengua.


M’alcuerdo tamién d’aquella asambleya de CHA an que se prebó de fer un buen esvielle, y que remató en un cambio de caras, pero no pas d’ideyas ni de procedimientos. Toda una cheneración luitaba en una zaguer prebatina agonica, por fer rebilcar o partiu dende lo que a buena parte nos heba ilusionau a participar-ie. Curiosament, un d’os lemas emplegaus por as “disidents” yera “deixen pasar”. En un sentiu figurau, pero tamién en uno literal, pues a belun d’os que i yeranos se nos privó de dentrar-ie, en un episodio prou triste d’a historia de l’aragonesismo.


Estar-se masiau tiempo fendo lo mesmo ye malo en cheneral. Si charramos de politica, mesmo pior. Y no digamos si charramos de avantguardia politica. Muit pocas vegadas se ye indispensable. Pero ye que antimás si un prochecto politico, u de qualsiquier atra mena, pende d’una persona, u d’una colleta, lo que tien ye una febleza extrema. Si os alazetz son firmes, no pasa cosa por espaldar un muro.


En muitos d’istos casos, a persona que s’agarrapiza a lo puesto, ye rodiada por una crica que l’empara y que mesmo plega a desfender o cargo suyo con más rasmia. Amuestran, por un regular, una leyaltat quasi patolochica que, antimás, gosa de cambiar de rapiconté si finalment gana la disidencia y l’amo fa casa muda. Por a experiencia que he teniu, istos son piors que os suyos dioses y o suyo deseyo zaguer ye estar “o califa en cuenta d’o califa”.

En os prochectos y organizacions que he participau, a soben he preso responsabilidatz organizativas u organicas. Cosa m’ha feito más goyo que deixar ixas responsabilidatz sabendo que tot ixo iba a continar funcionando perfectament sin yo mesmo. En atras ocasions, dimpués d’un tiempo con unas funcions, he parau cuenta de que a mia anvista ya no feba honra, u no yera la que a organización u prochecto aprecisaba. En ixos inte cal saber aibar-se y deixar pasar a qui faiga más honra a las ideyas. A la fin lo important ye ixo: as ideyas. No pas as siglas, organizacions u procesos. Puet estar que siga duro emocionalment, pero quan cal, cal.

Nota: (1) Prencipé a escribir isto antes d'o pacto JxS - CUP. Lo rematé dimpués, cambiando bella cosa. Por no ferir susceptibilidatz, he iu deixando-lo ta mas adebant dende alavez porque ha iu coincidindo con diferents procesos an que amigas y/u companyeras i yeran embrecadas. Pero como veigo que ixo va a continar asinas d'una u atra traza mientres muito tiempo, he decidiu de publicar-lo ya.

No hay comentarios: