martes, 9 de febrero de 2016

De viache por Mataró y Barcelona

Como cada vegada que se nos chuntan tres diyas de fiesta a l’arreu, iste puent de Sant Valer yera ideyal ta fer bell viache chiquet. Quan no tiengo un destino claro, lo que foi ye mirar a on toca beluna d’as collas que no gosan de pasar por Aragón y asinas, de vez que viacho, me veigo un buen concierto. En ista ocasión, y con a enchaquia d’o cabo d’anyo d’Arale, decidiemos de marchar ta Mataró, an que se celebraba o 16eno cabo d’anyo d’a discoteca clap con dos conciertos de Els Catarres y Zoo con EAM. Como de cutio, o tiempo nos cundió ta fer muitas más cosas.


O primer diya marchemos dreitos ta Barcelona. Ya dende feba tiempo quereba visitar o conoixiu como “Triangulo friki” y ista yera una oportunidat sobre buena. Ye una zona d’a ciudat an que se chunta un amiro de botigas frikis. Chuegos de cartas, de mesa, literatura de fantasía y sci-fi, comics, manga, …. tot en muit poco espacio. A grandaria de Norma u de Gigamesh nos deixó sin sangre en a pocha. Y con ixa impresión perén de que te caldría muitismo más tiempo y diners ta poder leyer y disfrutar tot lo que quiers. Bien intresant ye o fundo de novelas de sciencia ficción que tienen en Gigamesh. Belunas d’ellas de mal trobar. Encara que bella botiga ya ha zarrau dende que s’escribió l’articlo que nos feba de guida, a mayoría continan ubiertas y con muit buena salut. Con tot y con ixo, no faciemos guaire chirgo dica que, cosas que pasan, entremos en una botiga d’escambio an que me trobé con toda la colección de Xtreme X-Men por nomás 30 euros en buen estau. Una choyeta que soi leyendo con firme anglucia. A tarde la rematemos en Play, un bar friki an que tienen un almario pleno de chuegos frikis que t’ampran ta que chugues. Tamién i tienen carta de bieras y o puesto ye bien pincho, asinas que ye más que recomendable ta rematar-ie a tuya tarde de compras.


O sabado tornemos ta Barcelona a viyer El Born. Baixo l’edificio d’un mercau tipico de l’arquitectura de fierro, bi ha tot un chacimiento d’a Barcelona d’o sieglo XVIII. Ixe espacio, antimás d’amostrar o trazau d’a ciudat en ixas envueltas, en un estau de conservación bien bueno, s’ha aprofitau ta acullir exposicions. En viyemos dos. La una, sobre a Catalunya d’alavez, a traviés d’os vaixiellos, chuegos, ferramientas, etc.. que troboron en a enrona que bi heba. L’atra, titolada, "Fins a aconseguir-ho! El setge de 1714", charraba d’a guerra de Sucesión y, sobre tot, d’o sitio de Barcelona y d’a batalla de l’Once de setiembre. Una exposición que, como tantas atras vegadas, me fació tener ixa sana envidia d’o pueblo catalán. ¡Quánto se troba a faltar una mica más d’información sobre a Guerra de Sucesión en Aragón! Ni una exposición, quatre libros, garra celebración fueras d’una scenificación d’a batalla de Zaragoza, … Ya en as zaguers visitas que hemos feito a lo país vecín, hemos iu viyendo partes d’a ruta 1714, una iniciativa bien intresant que nunca no viyeremos en Aragón encara que ixa parte d’a nuestra historia ye igual d’intresant.


A parte no borinera d’o viache, la completemos con una visita t’o castiello de Burriac. Ye en o municipio de Cabrera, tocando con Mataró. Una puyadeta de tasament meya hora, nos leva ta un castiello que se devantó en a edat meya, pero que, en ixe puesto se i ha trobau restos de muito antes. O camín ye entre un boscache poliu y agradable que fa de buen fer a costera. O castiello ye muit bien conservau y l’anvista dende alto t’explica por qué se fació en ixe puesto. Dende astí se puede columbrar toda la redolada y buen troz de mar. Cuenta tamién con panels explicativos sobre a historia d’o castiello y d’a comarca de Maresme ta poder entender lo que se ye viyendo. Lo que ye lochico, pero no pas tant freqüent como habría d’estar-ne en os puestos turisticos.


A parte borinera, y o principal motivo ta ir ta una ciudat tant poco turistica como Mataró yeran os debantditos conciertos. A discoteca Clap ye un puesto pincho de tot. Por una escalereta de fierro que bi ha dimpués d’o guardaropa y o -ya quasi obligatorio - photocall, se baixa ta una sala ampla y diafana con buena capacidat. Os pres son caros, pero no masiau. 3,50 o vaso de 1/2 litro de biera ta que tos ne faigatz una ideya. Dimpués d’os conciertos, no sé si s’encertó que pillemos buenos DJs u ye a mosica cutiana, pero sisquiá tenesenos un puesto asinas en Zaragoza. Tot temazos, y sin deixar de bailar. Nomas a zaguer hora, quan igual nos teneba ueito que ueitanta, prencipió o ferrete más electronico. Dica alavez La Gossa Sorda, Obrint Pas, La Troba Kung Fu, Aspencat, Zoo, …


En Els Catarres comprobemos o tirón que tienen entre o publico más choven. Arale y yo, que ya deixemos os trenta dezaga en fa muito, puyabanos a media d’edat prou. As zagaletas se sabeban de corazón todas as letras d’una colla que charra más de sentimientos y vivencias que de reivindicación politica. Pero con tot y con ixo, una d’as pocas cantas con mensache politico, Seguirem lluitant, remató con un sonoro In-Inde-Independencia en as bocas de tot lo publico. Dende as mas chiquetas dica las cambreras, pasando por as foranas que nos i solidarizabanos. O concierto, d’os millors que en he viviu. Con tiempo ta fer o suyo repertorio sin que dimpués venise atra colla, chugando en casa y con un publico entregau, Els Catarres contrimostró lo dominio que tienen d’o scenario. O buen rollo transmitiu no nomás veniba por as letras sino tamién por a complicidat entre os miembros d’a colla, y por o creixient protagonismo, mosical y personal, d’a sección de vientos.


L’atro concierto prencipió con uns esconoixius ta nusatros EAM: Exercit d’Alliberament Musical. Uns rappers que fan servir catalán y castellano en as suyas cantas, que recitan tres hombres y una muller que, con un estilo bien diferent, marca una mica o punto orichinal d’a colla. O soniu suyo tien bell punto “Rage against the machine”. Sin estar una colla que conoixesenos nian una canta, o concierto nos fació blincar y no nos aburrió ni un minuto, asinas que aprebau con nota. Una colla a seguir, sin dubda.


Pero a lo que hebanos iu yera a viyer a Zoo. A colla de l’anyo. Con nomás un disco editau ya tienen ta un show bien digno. Gracias tamién a las versions libres que han feito d’Esbarzes de La Gossa Sorda y Camins, de Obrint Pas, y a las escenes quotidianes que fan en La Tuerka y que ya suenan tamién en os conciertos. Sin un segundo t’alentar, Zoo lo tocó tot. Y nusatras lo diemos tot tamién. O publico, de tot diferent a qui yeranos o diya d’antes en Els Catarres, y con as entradas acotoladas dende feba una semana, blinquemos, bailemos y chilemos todas as propuestas d’os valencians. Panxo y os suyos lo petoron bien petau, con uns pogos sobrebuenos y una prebatina, fracasada pero muit bien intencionada, de Wall of death. Deseyando somos ya de sentir o nuevo disco y, prou que sí, d’una chira por Aragón.


Un gran cabo de semana de mosica, frikismo y cultura, en una tierra siempre acullidera como ye Catalunya, y que aspero tornar a visitar antes con antes.

No hay comentarios: