domingo, 25 de octubre de 2015

Esperanzah World Music Festival (2). Organización y entorno

Una d'as performances que se facio
Si l'atro diya charraba d'os conciertos d'o Esperanzah World Music Festival, hue me toca charrar de toda la resta de afers. Dende a organización dica las anecdotas u l'entorno, o cabo de semana cundió prou.

En viyer o perfil hippie d'o festival, a verdat ye que nos feba una mica de miedo que a organización fuese un caos. Ta forro de bota, ibanos chustetas chustetas de tiempo y caleba acreditar-se ta dentrar en a zona d'acampada. Manimenos nos trobemos con tot lo contrario: una organización sobrebuena en quasi tot. De ringleras, pocas en faciemos, y las que faciemos no nos levoron guaire rato. 

A zona d'acampada yera en o Parc Nou, an que tamién yera o cletau d'o festival. Un parque plen d'arbols con firme follarasca, asinas que ni nos calió mirar por a on saldría o sol. Nomás o parque ya mereixe de fer-se-ie una gambadeta si andatz cerqueta. Antimás, en dentrar ta l'acampada t'acreditar-nos nos trobemos con un cartel con as normas d'o camping, incluyida una anti-caparras, que no permitiba de fer rudio dimpués d'as quatre. Dimpués en charraré, pero a intención yera buena. As plazas d'acampada yeran amugadas y creyebanos que ibanos a estar más pretas que ta qué. Pero, u heban calculau muit mal u muit bien, porque bi heba espacio por demás ta todas. 

Ya sabetz que lo d'o pichar ye una d'as mias basemias (puetz leyer sobre ixo aqui y aqui), y que me carranyo muito quan os escusaus son pocos u mal chestionaus. Tot lo contrario que en iste festival. Pichaders de piet y de gabina a trompicuesco y bien situaus. Escoscaus a soben y mesmo con papel hichienico dica bien prencipiada la tarde. Tot un eixemplo que empachó que a chent improvisase pichaders por un parque repoliu.

Antiparte d'os conciertos, que yeran os actos principals d'o festival, Esperanzah estió tamién una mena de feria d'o cooperativismo y a solidaridat. Toda la parte d'a virolla yera d'intepresas d'economía alternativa, igual como muitos d'os puestos de artesanía u asociacions que bi heba en o recinto. De maitins se feban actividatz ta ninos y bell debat, u bella actuación. Como gosa de pasar en istos ambients, a carga de superstición y relichiosidat new age veniba de man d'un taller de meditación, muito cerqueta d'un puesto que vendeba orgonitas. Siempre me preguntaré porqué s'encerrinan en fer istas fateras y, lo pior, por qué tienen tantas seguidoras. Afortunadament, pasé por o taller de meditación y no plegaba a la vintena de personas... pero astí yeran.

Me sorprendió a variedat de chent que bi heba y a cantidat de lenguas que se i parlaban. Nomás entre que metebanos a tienda de campanya ya podié sentir castellano, catalán, euskera, alemán y francés. D'entre o publico muita hippie, prou que sí, pero tamién indepes catalans, chent con sinyals d'Euskal presoak, bell punk, bell rapero, y asinas asinas... y un gran porcentache de mullers, cal decir.


A parte negativa la metió o debantdito caparra d'acampada. En ista ocasión más gabacho que de cutio. Como he dito antes, en l'acampada no se podeba fer rudio dimpués d'a quatre. A primer nueit estió perfecta. Bell ababol fació bell rudio, as encargadas d'o camping (tot voluntariau) le'n dicioron, se calló y todas dormiemos de bitibomba. Manimenos a segunda nueit, as encargadas no i estioron. Os caparras aprofeitoron ta drogar-se bien drogaus y fer o caparra. Ye decir, encargar-se de que toda l'acampada nos enterasenos d'o guays que yeran. Chilando de propio ta dispertar a la chent, metendo mosica a tot estrús, presumindo de que l'heban tocau o culo a una en un pogo y asinas asinas. Uns farutes gabachos que habioron d'asperar a que papa encargau no i estase ta poder estar dolents. Fastio no, lo venient. A sola recompensa que tenié, estió a de viyer-les de maitin posaus en as suyas sillas mirando-se enta l'infinito en no poder dormir d'o pasote que levaban. Aspero que se estalapizasen con l'auto de tornada ta casa suya.

Ya difuera d'o que estió lo festival, a redolada nos trayó bella cosa bien pincha. O lugar, El Prat de Llobregat no ye guaire poliu. O catalán yera quasi inexistent entre a chent que i viviba y bi heba más sinyals d'Andalucía que de Catalunya (ya no digo ni estelades). Viyemos quantas personas con cardelinas engarcholadas en unas gabias prou chiquetas. Encara nos femos cruces d'a on veniba ixa mena de moda. Mesmo viyemos tres hombres aturaus debant d'una d'ixas gabias, mirando-se fito-fito a la cardelina. No sé si asperaban que ponese bell uego u que prencipiase a cantar La Traviatta. Sin sangre en a pocha.

Manimenos, en o mesmo termino municipal bi ha cosas intresants. L'aeropuerto de El Prat define muito a vida d'a redolada. Por ixo, y en estar prou cerca d'o delta, a Placha de El Prat ye a saber que gran, repolida y sin edificios arredol. A un canto la mar y a l'atro una selva de pins. Arrienda placha ta estar-te-ie, fer una gambada u lo que sía. A o canto d'a placha ye o delta d'o riu Llobregat y, como totz os deltas, ye un puesto sobrebueno t'a ornitolochía. Estiemos en información ta conoixer as rutas que bi heba y nos trobemos con información a sobrefaixo sobre cursas ornitolochicas u de naturaleza cheneral. Bi'n heba mesmo d'especializadas en limicolas, marinas, etc... No i faciemos que una gambadeta pues yeranos escruixinadas d'a nueit d'antes, pero en ixe ratet ya nos vagó de viyer un bernat pescataire (Alcedo Atthis), que mesmo se posó un ratet y se ficó en l'augua ta pesacar. Tamién viyemos un buzo (Podiceps cristatus) que s'estió firme rato nadando en una d'as basas que bi heba.


Entre que te fas a gambada por o delta, yes sentindo y viyendo terne que terne os avions acercando-se a l'aeropuerto a bells pocos metros de tu. Ye prou curioso de viyer-los tant cerca, y  mesmo han feito un chiquet parque con bancos de piedra ta posar-te-ie y viyer-los con comodidat.

Tot en conchunto, tanto o festival, como a redolada, estió una sobrebuena experiencia. Asinas que, ye prou probable que, de borina, u de turismo, tornemos bell diya ta El Prat.

No hay comentarios: