lunes, 31 de agosto de 2015

O caparra d'acampada

A fauna festivalera daría ta un blog entero. Ye una d’ixas cosas que fan que os festivals tiengan ixe punto tant divertiu y que los fan diferent a una simpla serie de conciertos a l’arreu. As esbrazadas, as groupies, as politicament compromesas, as pasadismas de tot, as que nomás van ta mirar de buquir, as que no saben a on son, …. Pero qui no falta nunca, u quasi nunca ye o caparra d’acampada. Por un regular son varons, pero tamién he sufriu bell caso de muller.

O caparra d’acampada se caracteriza basicament por “dar por saco” de maitins en l’acampada. Ye d’empalmada y quiere que tot lo mundo en pare cuenta. Se siente un heroi. Sabe que no todas aguantamos tanto rato y quier compartir ixa proeza con o mundo. Si antimás tien un movil u un auto aman, probablement quiera compartir tamién os suyos exquisitos gustos mosicals. Si puet estar con TODA l’acampada millor. Si l’acampada ye chiqueta, se mete en un buen puesto an que pueda sentir-se dende qualsiquier puesto, y nos comunica os suyos pensamientos: “Buah, tio que pedo levo”, “Iste festival antes molaba más. Te lo digo yo, que i viengo dende o primer anyo”, “Istos que duermen son uns mierdas, no aguantan mierda, no sé ta que i vienen”,... son belunas d’as ideyas que nos quiere fer plegar. Verdaderas chislas de filofofía que habríanos d’agradeixer que nos comunique tant magno ser.

Prou que, qualsiquier persona que le diga que marche t’atro cabo a espardir a suya sapienza u simplament que se calle u que amorte a mosica ta poder descansar-se una miqueta, ye un sanselo “que no sabe lo que ye un festival”. Bien se vale que o gilipollas d’acampada, a la fin, ye mortal y le acaba calendo dormir. Asinas que, ya de tardes, a resta de personas podemos vengar-nos fendo-le lo mesmo arredol d’a suya tienda.

Como cuento que tot qui leye isto sabe, voi ta totz os festivals que puedo. Ye una d’as mias grans aficions. Ni se me pasa por o tozuelo prebar de dormir meyo bien, por eixemplo, en o Viñarock. Son 80.000 personas acampadas en una fiesta que ye ubierta 24 horas a o diya. Ye imposible que o ritmo de todas se acompase. No me refiero a la chent d’os grans macrofestivals.

Charro d’atros chicotz como o PIR, Esfendemos a tierra, Carrasca Rock, etc… an que o publico acampau no pasa d’a centena de personas. De verdat, gilipollas d’acampada, de todas as hectarias que tienen Aragüés d’o Puerto, Artieda u Exulv, no tiens garra atro cabo ta expresar-te que en l’acampada? En Artieda mesmo ye institucionalizada la puerta d’o pabellón como punto de trobada d’as gaupaseras. En Exulv y Aragües bi ha bars que ubren bien luego de maitins. Y campo ta aburrir. 

Puedo entender que belun plegue en a tienda una mica zorro y se quede de capazo con bella amiga, charrando una mica más fuerte d’o normal. No soi charrando d’ixo. A la fin, os festivals tienen un punto karmico y por un regular, o gilipollas d’acampada remata pagando as conseqüencias d’a suya radida intelichencia. Pero entremistanto ya nos ha dau o maitin.

No hay comentarios: