lunes, 17 de agosto de 2015

(Micro)masclismos en l'escusau

Campanya en Sant Sabastián
ta que a chent no pichase en
a carrera
Qualques feitos se chuntan ta fer-me una persona prou preocupada por a chestión d’escusaus en macroeventos como conciertos, festivals u fiestas "patronals". D’una man a mia vuixiga tien a grandaria d’un MicroMachine, chusto lo contrario que a mia afición a la biera, a bebida mas diuretica que conoixco. D’atra man, soi un “vergüenyicas”, por lo que lo de pichar en paret, rodiau de atros mozos, no me fa guaire goi. Más si, como de cutio, ixos atros mozos perteneixen a o “cunyarcato” (1) y adedican as charradas de pichader a bambiar sobre as suyas aptitutz sexuals u fateras parellanas (2).


Ya charré fa anyos sobre a ineficaz “chestión d’escusaus” d’a Feria d’a biera y en charraba d’iste y atros temas. Pero talment calga afundar-ne una mica más. Ye un tema fato? Sí, pero ta muitas de nusatras, que vivimos de festival en festival, de concierto en concierto y d’evento en evento ye más important que no pareixe. Antimás, y lo más important, a chestión d’escusaus tien dezaga un amiro de micromasclismos. U masclismos simplament. Como de cutio, ilustraré con dos anecdotas que m’han pasau iste estiu.


A primer, en un festival aragonés. A organización heba meso bell par d’escusaus “d’obra”. En yeran prou y no gosaba d’haber-ie ringleras. A o canto d’an que se feban os conciertos bi heba bien de campo, asinas que muitas personas tamién lo febanos servir de pichader. En os dos escusaus d’obra bi heba un apegallo an que saliban dos figuras antropomorfas calvas. La una pareixeba levar sayas, u talment un chersé enreligau en a cintura. L'atra portiaba balons u yera en coritatis. A cultura popular diz que un d’ixos quiere decir “personas con pene” y l’atro “personas con vachina”. Como ye normal, todas as personas febanos una ringlera y seguntes uno u l’atro se iba quedando vuedo dentrabanos en ixe. No nos preocupaba os chenitals de cadagún ni si portiabanos sayas u chersés en a cintura. Pero be-te-me que en bell inte, una persona con pene se creyó con dreito a blincar-se toda la ringlera de personas con vachina que bi heba alavez, ta dentrar en o que teneba o pegallo que creyeba que le pertocaba. As mullers (por fer servir terminos más comuns, que sino me canso), en un primer inte, lo ninvioron ta dezaga. En primeras, ell acochó lo tozuelo y reculó, fendo bella "grometa", pero a escuchetes. No sabemos encara de do, apareixió una mesacha chilando y fendo aparatos esfendendo l’hipotetico dreito d’ixe mozo a dentrar primer en l’escusau “porque le pertocaba” y clamando “ridiculas” a la resta. A la fin no plegoron a foter-se lapos, pero estioron bien amanadas a fer-lo. Cal decir que o mozo(3), en viyer a la moza que lo “esfendeba” se “creixió” y prencipió a reivindicar ixe hipotetico debantdito dreito. 

En iste caso, a organización yera correcta. Prou que o problema no lo heba creyau ella. No bi heba, de feito, garra problema, dica que dos personas, con diferents chenitals, pero todas dos masclistas, pensoron que por tener una u atra cosa entre as garras puetz entrar antes u dimpués ta un escusau.


A segunda, estió en Sant Sabastián (Donostia), fa bell diya. Como ya ye quasi un costumbre i fuemos t’a Semana Gran. Bi ha una plaza prou ubierta an que programan conciertos. Os escusaus, dica l’anyo pasau, yeran d’obra y bi’n heba prous. Con tot y con ixo, l’afluyencia yera masiva, y muita chent pichaba en a carrera por no asperar. Gosaba d’haber-ie escusaus “trancaus”, con puertas y tot ixo, y atra mena d’escusaus, d’istos que no son que una paret de metal por an que baixa augua, y a que trigan a mayoría de personas con pene. Estianyo, no sé porqué razón, se cambió ixa chestión, alto u baixo acertada, por un autobús prou pincho, pero infinitament más inutil. Teneba dos cambras. Una “ta hombres” con tres escusaus con puerta y cinco de piet, y atra “ta mullers” que cuento que no sería guaire más gran. Como yera d’asperar, a ringlera d’as mullers se prolargaba y cada viache ta l’escusau yera un buen rato d’aguardar. Manimenos cada vegada que dentraba en l’escusau d’hombres, me trobaba con bell puesto vuedo. Arale, en que viyó que caleba fer ringlera, me preguntó por si bi heba guaire chent y le’n conté. Prou que, como ye lochico, bi dentró y pichó. En salir, lo comentó con as zagalas que yeran fendo ringlera. Cada vegada que bi iba, heba de fer lo mesmo. As respuestas estioron bien variadas. En dentrar as zagalas en l’escusau de zagals, bell estripatorruecos se’n queixó, encara que bell par d’os que i yeranos esfendiemos o dreito d’a moza a entrar t’an que querese y le convidemos a animar a atras zagalas a fer nomás una ringlera ta entrar en l’autobús. L’escusau a escape se dividiba entre albarcudos “cunyaus” y lo que lo menos yo considero que habría d’estar normal. Tanimientres a ringlera se dividiba tamién entre as que feban servir qualsiquier escusau y as que nomás dentraban an que o pegallo les deixaba. 

Puerta d'un escusau en o Viñarock
de 2014, festival an que no bi ha
garra monyaca en as puertas
Pero lo que me deixó sin sangre en a pocha, estió a respuesta que le dioron a Arale en un d’istos convites a desobedeixer a lo pegallo. Ella simplament les yera decindo que “en l’escusau de tíos no bi ha ringlera, a metat d’os escusaus son vuedos y no son guaire puercos ya que los que tienen puerta quasi ni los fan servir”. “No tos cal aguardar y quedar-tos sin viyer o concierto” - adhibiba. Una d’as chicas que yeran asperando-ie, le respondió “yo m’estimo más de cumplir as normas”.


Unas normas que te dicen an puetz pichar u no pas seguntes os chenitals que tiengas. Que dengún no fa cumplir. Que no t’arrisgas sisquiá a que te pille a policia. Yera obedeixendo una norma dictada por un confuso apegallo en una puerta. Una norma que nomás les importa que cumplas a estripatorruecos a qui, probablement, les flore que crebes qualsiquier norma que te faiga (más) libre.

Bien se vale que, en l'atro costau, bi yeran un trapacil de mozas que, malas que Arale crebó ixa norma, decidioron de crebar-la tamién. A zaguer vegada que visité l'escusau "d'hombres" ya yera rebutient de mesachas.


Todas dos situacions se continan dando en un 2015 an que me pensaba de más choven que todas istas cosas ya habrían cambiau. Ta quan se cambiará la chestión d’escusaus en istos macroeventos? De verdat cal sacar totz os pegallos d’as puertas? Yo, tos convido a todas y totz a tapar-los de traza que dengún no pueda endevinar qui va t’a on. Que o pegallo que mande siga un de convivencia, respeto, empatía y igualdat. Que haigan de dar razons a porqué uns pueden pichar en dos minutos y a atras les cal aguardar-ne vinte.


Quiero pensar que sí que se van cambiando istas actitutz, encara que bien a moniquet. De man de todas as personas, tiengan os chenitals que tiengan. Más en seguntes que ambients. Pero encara queda muito camín a fer. O “cunyarcato” no deixará que replanteyemos os privilechios que les da controlar os pegallos d’os escusaus. Caldrá continar luitando. Prou que isto no ye lo más important, pero si queremos ocupar totz os espacios no podemos deixar-nos-ne garra.

NOTAS:

(1) Cunyarcato: Se diz de o conchunto de "cunyaus". "Cunyau": Se diz d'a persona capable de opinar de tot, d'estar o más gran saputo de totz os temas, siempre a pur de topicos, y a sapiencia popular que da a "universidat d'a vida". Qui, antimás, fa d'a suya parola dogma, "lo de toda la vida", "lo normal"... Alto u baixo. O termen de cunyarcato no ye mío, que les ne sintié por primer vegada a las mesachas de Mullers y Cordials y les ne copio.


(2) En o festival que'n charro, una d'as sanseladas de que bambiaba uno yera de fer un pichau bien largo. "Yo no entiendo ista chent que vien ta l'escusau a pichar un "chupito". hehehe gronf gronf", deciba entre que se zarraba os balons.


(3) A l’altro diya nos enteremos de que iste mozo ye, ta forro de bota, un exemplar d’a especie “gilipollas d’acampada”, uns infrasers que tendrán o suyo propio post en que tienga un rato.

No hay comentarios: