miércoles, 14 de enero de 2015

Tabiernas d'Aragón (2): Atrio

Entre os 16 y os vinte y pocos anyos, si me querebas trobar, a traza mas facil yera d'ir ta l'Atrio. Antes u dimpués i pasaría. L'Atrio, o segundo bar que'n charro en iste Tabiernas d'Aragón que prencipié con o DeVizio, ye o bar que me viyó creixer mosicalment y vital. Mesmo quan ya prencipié a ir t'a Madalena de borina, continaba indo-ie prou a soben. Astí conoixié a tanta y tanta chent y tanta y tanta mosica que marcó toda una etapa d'a vida mía.

En a colla d'amigos de l'instituto yeranos catorce personas y a nomás quatre les feba goyo o chunda chunda, asinas que a resta gosabanos d'imposar os nuestros criterios mosicals que prencipiaban y remataban en l'Atrio. De cabo ta quan, si a mosica se feba masiau repetitiva, si i levabanos masiau rato, u si en l'Atrio no se i culliba, movebanos t'o DeVizio u t'o Posturas. Pero yeran pocas vegadas.

L'Atrio yera, y ye, en a carrera Maestro Marquina, en un d'os puestos más centrals d'o "Rollo". A suya decoración d'agora ye inspirada en a Roma antiga con columnas y murals feitos con teselas, pero antes más yera más zaborrer (u autentico, si tos lo estimatz más) y teneba cuadros de Barón Rojo, plens d'apegallos y grafitis a boli.

Quan lo conoixié yera un guariche de tot. A pintura d'as paretz se cayeba, os debantditos cuadros yeran emporcaus de tot, y os escusaus feban más problemas que no solucionaban. Terne que terne se saliba l'augua porque bell ababol lo heba bozau y hebanos de fer entibos con o serrín ta que no plegase en a resta d'o bar.

O feito que feba diferent a l'Atrio yera, como en os buenos bars, a mosica suya. Bien sinyalera. Quan ibas ta l'Atrio sabebas perfectament lo que ibas a sentir. Con tot y con ixo, a mosica s'esviellaba de contino y, chunto con as cantas clasicas, de cabo ta quan apareixeban cantas de collas nuevas. Asinas conoixié a mosica que marcó a mia vida mientres muitos anyos y que hue contino ascuitando. Barón Rojo, Reincidentes, Extremoduro, Marea, Platero y tú, Berzas, Kortatu, La Polla, Boikot, Tako, Mallacán, Piperrak, ... yeran nomás bells quantos d'os sonius que se repetiban todas las nueitz. (En tenetz una playlist a la fin d'o post)

Tamién como en totz os buenos bars, as parroquianas i yeranos fixas. A la fin, te conoixebas con todas y, malas que dentrabas prencipiabas a saludar a chent. De feito, si bell diya teneba ganas de pichar antes de dentrar-ie, me'n iba t'o Tranvía, o bar que bi heba a o canto, pichaba, y dentraba en l'Atrio ya pichau ta poder tener os capazos con tranquilidat.


En a barra, figuras como Mr. Propper u Óscar, o cantaire de Berzas, nos aguantaban as nueitz de zorrera, dando-les bien de ferrete antimás, conque nos metesen ista u l'atra canta. Tamién habioron d'aguantar-nos en os primers anyos que militaba en Chobenalla, quan les emplibanos o bar de sinyals d'Aragón con a estrela, y quan tenebanos os nuestros eternos debatz de zorros con os comunistas y os anarquistas que tamién bi yeran de contino. A la fin, a las parroquianas de l'Atrio nos uniba la mosica que yera lo principal, pero tamién muitas atras cosas. Muitas d'ellas yeranos, y encara somos, en movimientos politicos y socials.

Tantas anyadas indo-ie, d'anecdotas en tiengo a trompicuesco. Muitos momentos miticos i he viviu. Como o primer concierto de Los Gandules. L'Atrio no gosaba de fer conciertos, pero a canta de "El osito come bayas" ya yera un himno en o bar. Fendo uellos de caparra, qui bi estiemos conoixiemos por primer vegada a los Escafandra, descubrindo que yeran dos viellos conoixius: Roberto "Berzas" y Santi "Contrabando de grifos". En una gabia, un melón nos cusiraba y feba de tercer miembro d'a colla. Quemisió quantas vegadas los habré visto dende alavez y qui nos iba a decir lo que plenarían qualques anyadas dimpués.

Pero si he de remerar bell momento, ye sin dubda quan a mia parella y yo nos casemos en l'Atrio. Levabamos nomás 21 diyas chuntas y venibanos d'a manifestación de Sant Chorche, de quan as manifestacions de Sant Chorche yeran contra o trasvase y ixas cosas. A suya chirmana m'heba fotiu un buen trucazo con o palo d'un sinyal que m'heba feito sangrar por o naso y encara me feba mal. Por efecto de l'alcohol, l'amor, u totz dos, m'importaba igual y, zorras como canastos marchemos de borina ta l'Atrio. Por o camín decidiemos de fer casorio y de que a ceremonia la fese bella persona que respetasenos: un cambrero. Si un mosén, un conceller u un capitán de barco pueden casar, ¿por qué no ha de poder un cambrero? Escribiemos os nuestros votos en un papelot que portiaba en o bolso y le'n diemos a un sorprendiu Óscar Berzas, qui nos los leyó y casó, chusto antes de servir-nos dos picheras de biera. Hue continamos chuntas y d'ixo ya en fa más d'una decada.

Bi'n ha muitas más. As partidas de dardos tirando a una cucaracha que puyaba a o cotau d'a diana, o diya que cacegué una lentilla, la trobé a la meya hora entre o serrín y consiguié ficar-me-la de nuevas, as incontables personas con qui m'enreligué, a vomecada dencima d'a bancada d'un tequila que heba traito Mr. Propper y que nos ne dio a tastar, un quince d'agosto que i pasemos más solos que ta qué,  ...

Hue encara me contina pasando d'escunzar-me con belun en bell bar u por a carrera y quedar-nos mirando-nos y decir: "ei, tú ibas por l'Atrio, no?".

Como os buenos bars, tamién l'Atrio teneba ixa canta de despedida, que zarraba la nueit de borina, u que marcaba l'exodo enta Zuma u a zona heavy. Yera, y cuento que continará estando-ne, Stairway to heaven. Malas que prencipiaba a sonar, as clients replegabanos os ropaches y nos pretabanos os zaguers tragos. Asinas que con a ixa canta zarro tamién lo post, y con una lista de Spotify con beluna d'as cantas que se i sentiban. Regular que me'n habré deixau un buen fascal, y antimás muitas no son en Spotify, pero cuento que todas as que i son, fan buena representación...







1 comentario:

Anónimo dijo...

Yo tamién ib'yere de fixo, pero me pienso que soi una miqueta més mayor que no tú. La de charras d'hordio que i habré bebito esgramecando con es míos colegas heavies. Qué tiempos m'has feto recordar e qué mayor me foi :-D
Salut. Felquera.