jueves, 12 de junio de 2014

As actitutz en os colectivos: Entre l'abrazismo y o guayonismo ha d'estar a virtut

Un d'os tantismos retos que as cuchas tenemos, y que más son cambiando en zagueras, son as dinamicas internas en os colectivos. Antiparte d'as propias estructuras de funcionamiento, que ixe sería atro tema, a traza de relacionar-se entre as personas ye una d'as qüestions que puede fer creixer u no pas una organización u movimiento social. Más que más si ye chicota. A traza de relacionar-se d'as personas aintro d'un colectivo humano diz muito d'ixe colectivo, d'as personas que'n fan parte y d'a capacidat transformadera d'o mesmo.

Quan dentré en Chobenalla Aragonesista puedo decir que prencipié a mia vida politica. Ya heba leyiu muito, teneba as mias ideyas, iba a soben ta manifestacions y actos, ... mesmo heba feito parte de bell colectivo antifaixista de vida breu. Pero os mios empecipiallos de verdat estioron en ixe colectivo que tantas alegrías y penas me dio.

L'ambient que trobé en dentrar-ie estió de una colla quasi d'amigos con intreses comuns: a luenga, a ecolochía, a cultura, l'internacionalismo, ... Con tot y con ixo, a meya d'edat yera prou baixa y os conoiximientos que tenebanos "as nuevas", yeran radius de tot. Sí que bi heba bells quantos que ya i levaban prou tiempo y, con mayor u menor encierto, sabioron aduyar-nos en a nuestra formación politica. Pero creigo que una d'as millors cosas que tenebanos yera que muitas d'as personas que i yeranos, aprendebanos a o mesmo ritmo, y prencipiabanos dende alazetz parellanos.

Ya en ixas envueltas, difuera de Chobenalla (y en bella chicota mida tamién aintro), se nos miraba como "no puros" u "no guays". Con muita razón probablement, dende l'anvista de qui ya conoixeba CHA y viyeba venir lo que a la fin pasó, pero tamién con una actitut farute y bambosa, que nunca no podié aguantar. Ixa mesma actitut que hue contina, en parte d'o independentismo aragonés y de muitos atros movimientos socials y/u politicos.

Ixa actitut que fa que, ta que puedas estar digno de charrar-te, t'has d'haber leyiu tot Marx, os catenazos de Gaspar Torrente, estar indepe dende que tetabas y charrar aragonés como un chistavín d'o sieglo pasau. (Bueno, isto pareixe que no importaba tanto en zagueras). Quiero creyer que agora se me tien bella mica de respeto en l'independentismo aragonés u que a lo menos dengún no dubda d'o mio compromís, en a mida que lo tiengo,Pero una vegada, no'n fa tanto, ni yera indepe, ni m'heba leyiu que O Capital, ni sabeba qui yera Gaspar Torrente y charrutiaba l'aragonés como si no m'hese leyiu que a gramatica de Nagore, y poco. Todas hemos de prencipiar por bell puesto. Todas hemos d'aprender y a todas nos han de deixar una chanca a on que refirmarnos quan no'n sabemos guaire, u brenca.

A soben se diz que l'ambient en bells colectivos y movimientos socials ye furo y ye verdat. Qualsiquier que dentre nueva en seguntes que puestos, ha de viyer como se le fan a mofla, se le miran con cenyo de superioridat u le corrichen de malas trazas terne que terne. Muitas, a tamás de tot, queremos continar-ie y, fendo un poder, no reblamos y treballamos diya par d'atro ta aprender y luitar por as nuestras ideyas. Muitas atras, en haber d'esleixir entre aguantar ixo u estar-se chugando a la Play, trigan a segunda, con toda la razón d'o mundo.

L'atra corrient, oposada a ixe "guayonismo" (de guay), ye bella mena de "abrazismo", que no conoixeba dica fa no guaire. Dica que prencipié a interactuar con colectivos con una militancia más hippie, que a suya filosofía, antimás, s'ixemena a tot meter por as cuchas alternativas. Si o guayonismo deixa a un costau qualsiquier consideración sobre os sentimientos d'as personas y se la bufa si fulanico u menganica ye de buen implaz en una organización, l'abrazismo fa tot lo contrario y se centra en que todas y totz sigan goyosas, ixublidando que os colectivos politicos y socials, tienen obchectivos politicos y socials que cumplir.

Asinas se invierte (u malfurria, seguntes a qui le preguntes) prou tiempo en dinamicas grupals y tallers endrezadas a que todas nos sintamos bien. Tiempo que se pierde de l'acción politicosocial. Antiparte d'o feito de que belunas nos sentimos mal fendo seguntes que dinamicas grupals (yo, por eixemplo, qualsiquier que tienga contacto fisico con atras personas), por as experiencias que he teniu, ista mena de colectivos rematan en collas d'amigas que deixan de tot os obchectivos que orichinoron a organización. Lo qual ye muito bien, pero tien una capacidat transformadera d'a sociedat que tiende a zero.

O guayonismo fa que a chent, encara que a soben carranyada y isolada en un ambient hiperpolitizau, contine en a militancia. Ixo sí, espanta a qualsiquier persona que quiera dentrar-ie, fendo-le imposible u muito dificil creixer dillá d'unas mugas chiquetas, fendo a suya capacidat transformadera d'a sociedat parellana a la de l'abrazismo.

O 15M teneba muito, en a mia opinión, d'ixe abrazismo. Podemos, o suyo hereu, pareixe que se ye aluenyando prou d'ixas dinamicas, y que encara no ha dentrau en o guayonismo. De feito, a formación politica de buena parte d'as suyas bases ye quasi nula. Ixo ye de vez un mal y una oportunidat. Un mal, que les ferá esbarizar-se de cabo ta quan, y repetir errors pasadas. Una oportunidat de crebar con muitas ortodoxias en formas y fundos d'as cuchas organizadas, y d'os vicios que trayemos d'o sieglo anterior.

En bell puesto entre as dos posicions ha d'estar a virtut. A vida politica no puet esdevenir un contino test de pureza ideyolochica, ni un mundo de flors y colors pleno de sensacions afalagaderas.

Un colectivo que no cudie d'a suya militancia empacha que s'esvielle, cheneracionalment y ideyolochica. Un que no fa que cudiar-la, no aduya en l'empente que nos cal ta trayer ixe "atro mundo posible".


No hay comentarios: