jueves, 30 de agosto de 2012

Sangre, sudor y glarimas

"Sangre, sudor y glarimas" yera tot lo que Churchill podeba ufrir en 1940, en o historico charrazo que fació en a Camara d'os Comuns anglesa. Dende alavez a frase s'ha repetiu muitas vegadas. En zagueras no tantas, a tamás d'a situación economica, pues os eufemismos chupen tot lo luengache politico, literario, y d'os meyos de comunicación. Manimenos a ideya de no ufrir que sufrimiento contina funcionando. Rajoy no prometió que sufriríanos, pero tampoco nos dició que nos levaría t'a tierra prometida. Cosa que estió una d'as más grans errors de ZP en no reconoixer que tot se'n iba ent'a fuesa.

As cuchas (bi incluyiré a la socialdemocracia por qüestions practicas) asoben prometemos masiau. Prometemos que no bi habrá ni sangre, ni sudor ni glarimas. Que feremos una sociedat perfecta, sin discriminacions, a on que todas podamos estar felices. Cuento que ixe ye un d'os trunfos d'o capitalismo. ¿Quantas vegadas no habremos sentiu o ferrete de "o menos malo d'os sistemas"? O mesmo capitalismo reconoix que ye vasuera y, en fer-lo, se da a si mesmo l'autoridat moral ta estar o millor sistema. Una contradicción d'as grans que ha plegau en muitisma chent como un dogma de fe.

Ye curioso tamién como han conseguiu fer ixublidat os conceptos basicos d'o liberalismo economico y d'as cosas que prometeba. ¿A on son totz ixos diners que plegarían ent'as clases baixas automaticament, en alpartar a l'estau d'a economía y deixar actuar a "la man invisible" (pero no ciega, adhibo)? Porque sí, remeremos, o capitalismo tamién prometeba cosas. Prometeba utopías que no han pasau. Pero tienen un departamento de marketing muito millor que no lo socialismo. Si lo hese teniu o feudalismo, continaríanos estando siervos.

Ya no creigo en utopías. Talment me he feito masiau viello, u he visto masiada mierda arredol de yo ta creyer-ne. No creigo tampoco en que o ser humano pueda plegar nunca en una sociedat sisquiá amanada a la que yo soniaba de chicorrón. Manimenos sí que contino creyendo que a cucha anticapitalista tenemos respuestas ta muitismos d'os problemas d'a sociedat. Contino creyendo y viyendo totz os diyas arredol de yo, eixemplos organizativos muitos millors que los creyaus, imposaus y empentaus de man de lo capitalismo en todas as suyas formas. 

Creigo, a la finitiva, que as cuchas podemos levar a la humanidat, no pas enta o paradiso, pero sí enta una sociedat más chusta, equitativa, igualitaria, ... pero no perfecta. Y como no'n será no cal prometer-lo. Hemos d'estar conscients que fer una nueva sociedat nos costará sangre, sudor y glarimas.

No hay comentarios: