domingo, 10 de mayo de 2009

Tres luengas y dos bideos. MdaS 023

En plegando o diya, o gran, diya d’a manifestazión d’as tres luengas, qué millor que charrar un poquet de cadaguna.

Aragonés: Encara contina bibo y me pienso que l’intrés d’os aragoneses por a suya cultura no retacula. Ye berdat que as clases continan con alto u baixo a mesma chent que fa diez años, pero cada diya bi ha menos refús sozial enta l’aragonés, y os aragoneses chino chano ban tenendo as cosas más plateras. A lo menos l’antroponimia aragonesa parix que perbibirá u ixo ye d’o que charraba iste articlo d’o 20 minutos. Ye curioso, porque en a edizión de papel o titular lo feban con Jesús y Chesús, que por ixo me trucó lo ficazio. Os nombres aragoneses parix que son de moda. Prou que a chent de l’aragonesismo a los ninos y ninas suyos les mete os nombres en aragonés, pero tamién muitisma atra chent y cada diya se biyen más Ixeyas, Izarbes, Loriens y Lizers.


Catalán: De tot lo que os bloggers publicamos, a más gran parti son custions informatibas u articlos prou zaborreros. Manimenos de cabo ta cuan trobas articlos como iste en Lo finestró del Gràcia, sobrebuenos sobre o catalán y os FACAOS. Ye d’ixos que se pueden fer serbir mientres fa muitos años ta esplicar o empandullo lingüistico aragonés a qui no sabe cosa sobre as luengas d’Aragón. Igual como foi serbir tamién aquel mitico “L’aragonés nieu zanzera”.


Castellano: A luenga de l’imperio, como ya dizió Nebrija, y que o rei aseguró que nunca no s’imposó a dengún. Iste articlo de Publico sobre Hernán Cortés fazió muito mal a os españolistas y se contrimuestra leyendo os comentarios que i han meso. A cantidat de barbaridatz que i dizen ye ta ixorrontar-se. Si l’articlo ese estau más furo y no pas solament descriptibo, talmén esen ilegalizau o periodico... En que remeras un poquet como s'espardió a luenga y a cultura española bi ha tantos que tremolan...


De cabo d’articlo tos pencho dos bideos. Un an que se bei o prenzipio d’a baixada de nabatas por a Galliguera y l’atro o bideo d’a nueba canta de Mallacán que cuento que abretz bisto ya totz pero que prou que cal penchar ta espardir-lo bella mica.




No hay comentarios: