viernes, 3 de abril de 2009

Zenas fastiosas

Si leyez iste blog alto u baixo asobén ya abrez parau cuenta de que goso fer-lo serbir como terapia. En iste caso ye ta queixar-me de dos d’as piors zeremonias sozials que conoixco.

A primer ye as zena d’interpresa. Me importa igual si fas pacha u no con os compañers tuyos. Dimpués de pasar güeito oras a o diya con unas personas que no las has eslexidas como compañers y antimás treballando; porqué boi a querer malfurriar o mio poco tiempo libre con els? Que no tienen amigos u parella? Alabez, lo siento muito, pero yo sí. Y ixe poco tiempo libre me fa más goyo d’emplegar-lo ta estar con els u ella. Si ixas zenas calen ta que a colla de treballadors en sía más, faigamos más pacha y alabez, treballemos millor, que me bosen a zena y as oras que i pase. A post-zena, de todas trazas, gosa d’estar mesmo pior. O bar siempre s’eslixe de traza que le faiga goyo a tot lo mundo. A tot lo mundo, fueras de yo, que soi “o raro”...
Igual de raro como una personas que no le fan goyo os “pasos d’ecuador” ni as “fiestas de cabo de carrera”. Istas sí que me fan fastio de tot. Me parixen una mena d’entrenamiento ta estar burgués y de malfurriar diners a fascals. A ideya ye fer lo mesmo de siempre –zorriar como lemurs- pero bosando arrienda diners, en un puesto an que Cristo cazegó o briquet suyo y disbrazar de tolai ta que, en esbarizar-te entre o tarquín, t’empuerques de tot y no puedas tornar a fer serbir o trache de milenta d’euros que engueras ixe diya. De tornada, puez gomecar en l’autobus u tener más suerte y que te gomequen a tu. Me parix, antimás, prou curiosos ixos que pasan l’ecuador y rematan a carrera zinco u seis bezes a l’año y en diferens carreras. Que’n ben d’estar de listos!

Tamién tien ixe costau ipocrita, prou que sí. Cuan, ta San Pepe, nos enzorriabanos como canastos a o canto d’o campo d’a Federazión, as chen y o rectorau s’alticamaban asabelo: “istos chobens! Tot capins! Zorriando, asinas, en a carrera! Y mesmo buquindo y endrogando-se. Polizía, cochos polizía, prensa, cartas t’o director... de tot. Antiparti de por dixar-lo puerco, que d’ixo caldría charrar belatro diya, por estar capins y no saber dibertir-nos que zorriando. Manimenos, si ixo mesmo se fa en o Sella no pasa cosa. Si bosas puez zorriar, emporcar, buquier y drogar-te. Tot bien bistiu y amagau d’a soziedat ta que no se te beiga.

De todas trazas, soi conszién de que, como en cuasi tot, soi yo o raro. A berdat ye que no me fan goyo cuasi denguna d’as zeremonias sozials cutianas. Prou que ni bodas, baltizos u comunions, zibils u relichiosas Ni siquía o futbol me fa guaire goyo. M’estimo más de fer-me as mías bieretas en o parque u os bars de siempre, con a mía chen, a mia ropa y buena mosica.

No hay comentarios: