lunes, 15 de septiembre de 2008

Agur Expo

Como un siñal, o sabado de nueis, en salir d’o conzierto de Calamaro, Flufi aparixeba por tierra. Ella – sí, ye fembra ta qui no lo sepaz – que nos eba cusirau dende o posiento suyo, con ixa floreta, diya y nuei, ta que plegasenos puntuals. Y yera muerta, u capina, a lo menos. A chen le tiraba fotos y un segurata d’os pribaus, remaniba quillau a lo suyo costau por si a bel matután le daba por pretar a foter-le de patadas, que de seguras que belún tenió ixa ideya.....

A l’atro maitín, nomás una taca azula en a tierra, un rebullo telas yeran a remeranza de Flufi qui, d’atra man, será siempre en os nuestros corazons. De conchunta con Raspa, prou que sí.

Metendo-se más serioso, a Expo ya ye rematada. Qui quiera que sía, ya ha pasau o buen rato y s’ha plenau a pocha con os diners y o treballo nuestro. Dengún no ha aprendiu cosa sobre a ecoloxía y muitos no tornarán nunca a fer una ringlera, u talmén sí, que ta tot ha d’aber-ne. L’Ebro ya ye bien estricallau y pior que puede plegar a estar.

De remeranzas, me’n lebo arrienda. Buenas y malas. Buenas, a un buen trapazil d’amigos que i he feito. A la UO Flamenco y Palmas, a os pinchaires buenos y malos y mesmo bel cambrero. Gambadas antis que prenzipiase biendo como iba costruyindo-se. As risas d’as cantas, as maldizions t’os cliens, os conziertos de Lurte, Dixie Rue del Percebe y La orquestina del fabirol, ... De malas; chornals radius, malas caras a tamás d’os buenos treballos feitos, prisas, mobbing, as fateras d’os cliens, os mainates morrofiemos, a pasibidat d’os sindicatos, a barra d’as sozcontratas...

No hay comentarios: